Zei Abdullah

De Vietnamese economie is de 44e van de grootste ter wereld en sinds het midden van de jaren tachtig heeft Vietnam een ​​enorme transformatie doorgemaakt van een sterk gecentraliseerde commando-economie, met steun van een op de open markt gebaseerde economie.

Het is niet verrassend dat het ook een van de snelst groeiende economieën ter wereld is, met een waarschijnlijk jaarlijks bbp-groeipercentage van ongeveer 5,1%, waardoor de economie in 2050 de twintigste grootste ter wereld zou worden.

Dat gezegd hebbende, is het zoemende woord in de wereld dat Vietnam op het punt staat een van de grootste productiecentra te worden met de mogelijkheid om China met zijn grote economische vooruitgang over te nemen.

Met name Vietnam is in opkomst als productiecentrum in de regio, voornamelijk voor sectoren als de textiel-, schoenen- en elektronicasector.

Aan de andere kant speelt China sinds de jaren '80 de rol van een mondiaal productiecentrum met zijn enorme grondstoffen, mankracht en industriële capaciteit.Er is aanzienlijke aandacht besteed aan de industriële ontwikkeling, waarbij de machinebouw en de metallurgische industrie de hoogste prioriteit hebben gekregen.

Nu de betrekkingen tussen Washington en Peking in vrije val zijn, is de toekomst van de mondiale toeleveringsketens onzeker.Zelfs nu onvoorspelbare berichten uit het Witte Huis vragen blijven oproepen over de richting van het Amerikaanse handelsbeleid, blijven handelsoorlogtarieven van kracht.

Ondertussen brengen de gevolgen van de door Peking voorgestelde nationale veiligheidswet, die de autonomie van Hongkong dreigt in te perken, de toch al kwetsbare fase één-handelsovereenkomst tussen de twee supermachten verder in gevaar.Om nog maar te zwijgen van de stijgende arbeidskosten, wat betekent dat China een minder arbeidsintensieve high-end industrie zal nastreven.

Deze ruwheid, gecombineerd met de race om medische voorraden veilig te stellen en een COVID-19-vaccin te ontwikkelen, veroorzaakt een herevaluatie van just-in-time toeleveringsketens die efficiëntie boven alles bevoorrechten.

Tegelijkertijd heeft de aanpak van COVID-19 door China aanleiding gegeven tot veel vragen bij de westerse machten.Terwijl Vietnam een ​​van de belangrijkste landen is die de maatregelen op het gebied van sociale afstand versoepelt en de samenleving al in april 2020 heropent, waar de meeste landen pas beginnen om te gaan met de ernst en verspreiding van COVID-19.

De wereld staat versteld van het succes van Vietnam tijdens deze COVID-19-pandemie.

Het vooruitzicht van Vietnam als productiecentrum

Tegenover dit zich ontvouwende mondiale scenario staat de opkomende Aziatische economie – Vietnam – op het punt om de volgende industriële grootmacht te worden.

Vietnam heeft zich gemanifesteerd als een sterke kandidaat om een ​​groot aandeel in de post-COVID-19-wereld te veroveren.

Volgens de Kearney US Reshoring Index, die de Amerikaanse industriële productie vergelijkt met de import uit veertien Aziatische landen, steeg de US Reshoring Index in 2019 naar een recordhoogte, dankzij een daling van de Chinese import met 17%.

Volgens een Medium-rapport overweegt de Amerikaanse Kamer van Koophandel in Zuid-China ook dat 64% van de Amerikaanse bedrijven in het zuiden van het land overweegt de productie naar elders te verplaatsen.

De Vietnamese economie groeide in 2019 met 8%, geholpen door een sterke stijging van de export.Ook dit jaar wordt een groei van 1,5% verwacht.

De Wereldbank voorspelt in het ergste geval van COVID-19 dat het bbp van Vietnam dit jaar zal dalen tot 1,5%, wat beter is dan dat van de meeste Zuid-Aziatische buurlanden.

Bovendien heeft Vietnam, dankzij een combinatie van hard werken, het op de kaart zetten van landen en het creëren van gunstige investeringsomstandigheden, buitenlandse bedrijven/investeringen aangetrokken, waardoor fabrikanten toegang kregen tot de vrijhandelszone van de ASEAN en preferentiële handelsverdragen met landen in Azië en de Europese Unie, evenals de Verenigde Staten.

Om nog maar te zwijgen van het feit dat het land de afgelopen tijd de productie van medische apparatuur heeft versterkt en gerelateerde donaties heeft gedaan aan door COVID-19 getroffen landen, maar ook aan de VS, Rusland, Spanje, Italië, Frankrijk, Duitsland en het VK.

Een andere belangrijke nieuwe ontwikkeling is de waarschijnlijkheid dat de productie van meer Amerikaanse bedrijven uit China naar Vietnam zal verhuizen.En het Vietnamese aandeel in de Amerikaanse kledingimport heeft geprofiteerd, terwijl het Chinese aandeel in de markt afneemt. Het land overtrof zelfs China en was in maart en april van dit jaar de grootste kledingleverancier aan de VS.

De gegevens over de Amerikaanse goederenhandel van 2019 weerspiegelen dit scenario: de totale export van Vietnam naar de VS steeg met 35%, oftewel 17,5 miljard dollar.

De afgelopen twintig jaar heeft het land een enorme transformatie ondergaan om tegemoet te komen aan een breed scala aan industrieën.Vietnam heeft zijn overwegend agrarische economie achter zich gelaten en heeft een meer marktgebaseerde en industriële economie ontwikkeld.

Knelpunten moeten worden overwonnen

Maar er zijn nog veel knelpunten die moeten worden aangepakt als het land de schouders onder China wil zetten.

De Vietnamese aard van op goedkope arbeid gebaseerde productie-industrie vormt bijvoorbeeld een potentiële bedreiging: als het land niet hogerop komt in de waardeketen, zullen andere landen in de regio, zoals Bangladesh, Thailand of Cambodja, ook goedkopere arbeidskrachten leveren.

Bovendien heeft slechts een kleine multinational (MNC's) beperkte onderzoeks- en ontwikkelingsactiviteiten in Vietnam, dankzij de uiterste inspanningen van de overheid om meer te investeren in hoogtechnologische productie en infrastructuur om beter aan te sluiten bij de mondiale toeleveringsketen.

De COVID-19-pandemie heeft ook blootgelegd dat Vietnam sterk afhankelijk is van de import van grondstoffen en alleen een rol speelt bij de productie en assemblage van producten voor de export.Zonder een aanzienlijke achterwaartse ondersteunende industrie zal het een wensdroom zijn om net als China op deze omvang van de productie in te spelen.

Afgezien hiervan zijn er nog andere beperkingen, waaronder de omvang van de arbeidskrachten, de toegankelijkheid van geschoolde werknemers, het vermogen om een ​​plotselinge toename van de productievraag op te vangen, en nog veel meer.

Een ander belangrijk terrein is dat de micro-, kleine en middelgrote ondernemingen (MSME's) in Vietnam – die 93,7% van de totale onderneming uitmaken – beperkt zijn tot zeer kleine markten en niet in staat zijn hun activiteiten uit te breiden naar een breder publiek.Waardoor het een serieus knelpunt wordt in moeilijke tijden, net als de COVID-19-pandemie.

Daarom is het van cruciaal belang dat bedrijven een stap terug doen en hun herpositioneringsstrategie heroverwegen. Gezien het feit dat het land nog vele kilometers te gaan heeft om het tempo van China bij te houden, zou het uiteindelijk redelijker zijn om voor de 'China-plus-één' te gaan? strategie in plaats daarvan?